Pandemocratie (2021), Willem Schinkel

Schinkel is lekker op dreef in zijn analyse van de maatregelen en perspectieven rond de ‘pandemie’. Met ferme taal (‘misdadig beleid, ‘openlijke laksheid’, necropolitieke logistiek) hakt hij in op de ‘kapitalistische productiemethode’. Voor de kritische burger lijkt me dit evident en zou de herhaling van Schinkels kritiek als basso continio in dit boek (p. 14, 16, 21, 22, 23, 31, 34, 45) wel wat ingeperkt mogen worden. Dat we ‘genaaid worden door het kapitalisme’ (p28) lijkt me duidelijk. Interessant is zijn analyse dat de diverse methodes van aanpak (ik stel dat dat ook geldt voor de meeste tegengeluiden over lockdowns, en voor virusontkenners, gesponsorde wappies, etc. ) nog steeds gevangen zitten in de neoliberale dwangbuis van kapitaalaccumulatie. Overigens geldt het óók voor de klimaataanpak: zowel zo’n idiote Green Deal als de klimaatsceptici staan in dienst van het kapitalistische consumptieve productieproces [gestuurd door necropolitiek].
Ik ben bang dat Schinkels keuze tussen pandemocratische ecosocialisme en necropolitiek net zo ON-werkelijk is als de keuze voor mensen om deugdzaam en soberder te gaan leven. Daar zal toch echt een catastrofe van ongekende orde voor nodig zijn.
Overigens is Schinkel’s illustratie over de relatie tussen de accumulatie van kapitaal en de vermenigvuldiging van een virus (via het werk van Rob Wallace) werkelijk flabbergasting! De genetische configuratie en transformatie van een virus is verbonden met: ‘landhandel en ontbossing, met mondiale logistiek, met racistische preconcepties, met neoliberale vormen van bestuur via individuele vrijheid en verantwoordelijkheid’. Conclusie: Kapitalisme vormt de perfecte ecologie voor een dodelijk virus! Zoals Schinkel zegt: We worden ziek van kapitalisme.
De instandhouding van een pandemie voor een ziekte die bij lange na geen A-status heeft - en de bijhorende disproportionele, onsamenhangende maatregelen - maakt duidelijk dat regeringen (of wie die regeringen faciliteren en in stand houden) met hun kapitalistische oogkleppen terug willen naar 'het normaal' van de uitbuiting van aarde en mens. Schinkel pleit voor een democratisering van de Aarde als geheel. Vandaar PAN-democratie: een politieke én economische democratisering waar ook dieren, rivieren, oceanen en bossen vertegenwoordigd zijn.