Timothy Morton

Timothy Morton is van origine literatuurwetenschapper, maar houdt zich al meer dan tien jaar bezig met een ecologische kritiek die inzet op de ontmaskering en deconstructie van de romantische opvattingen over de natuur en de misvattingen omtrent onze kijk op de wereld met haar objecten en gebeurtenissen. Morton noemt zichzelf een menswetenschapper en een milieufilosoof, maar ik zou hem willen typeren als een filosofische disc jockey die op creatieve wijze filosofieën, van onder anderen Kant, Derrida en Heidegger, samplet en combineert met wetenschappelijke lichtshows en dada-achtige literaire proclamaties. Hij verbindt met speelse ernst filosofie en ecologie met kwantummechanica en de relativiteitstheorie; met kunst, muziek en poëzie. Zijn denken rock-‘n-rollt op het ritme van de ecologie en dit resulteert in nummers als ‘Ecological Thought’, ‘Dark Ecology’ en ‘Being Ecological’. Morton sloopt gevestigde opvattingen en beelden en schetst andere voor de toekomst. Daarbij maakt hij gebruik van nieuwe filosofieën (zoals de object georiënteerde ontologie: OOO) en bekende methodes zoals de fenomenologie en de hermeneutiek. Van metafysica en de hemel van illusies moet hij niets hebben. Samen met zijn handlangers ‘de hyperobjecten’ verjaagt hij ons uit huize Hybris en worden we letterlijk terug op aarde geslingerd. Mortons aanpak is onconventioneel; zijn stijl is schokkerig en schokkend. Voor wie met Morton op reis gaat, zijn veiligheidsgordels en oordoppen geen overbodige luxe. Razend over filosofische snelwegen wijst hij terloops op billboards waarop afbeeldingen van Gauss, Marx, Einstein, Minkovsky en Bohm te zien zijn. Hij gaat soms wat kort door de bocht of stopt ternauwernood aan de rand van een afgrond vanwaar je als medepassagier de duizelingwekkende diepte inkijkt. Aan het einde van de rit kun je nauwelijks bevatten wat je hebt meegemaakt.