Diogenes en Occupy
Diogenes leefde in de tijd van het decadente Athene. Hij woonde in een lemen amfoor en bezat niets meer dan het noodzakelijke: een mantel, een stok, een tas met een tandenstoker, puimsteen voor de huid en een houten beker. Hij koos bewust voor de armoede in ruil voor vrijheid en onafhankelijkheid. Wat niet wil zeggen dat hij rijkdom afkeurde. Als hij die zou verkrijgen zonder zijn onafhankelijkheid te verliezen, zou hij er niets op tegen hebben. Diogenes weigerde zich te conformeren aan de normen en waarden van een hol politiek mechanisme, en geloofde niet in beloften van verlossing en verwachtingen van onsterfelijkheid, eerzucht, carrière en rijkdommen. Dat zijn allemaal compensaties voor vrijheid, bewustheid en levensvreugde. Om te demonstreren dat hij zich had losgemaakt van de beschavingsdressuur minimaliseerde deze ‘oerhippie’ zijn levenswijze tot animaal niveau. Hij deed zijn behoefte op straat en (in elk geval één keer) bevredigde hij zich in het openbaar. Zijn schaamteloosheid is een symbolische daad tegen de schaamteloosheid van de burgers en politici die wreed, ijdel en moordlustig zijn en zich verrijken aan anderen. Dat mensen hem ‘de hond’ (kuon/kunikos) noemden, nam hij op als een compliment. Hij draaide de scheldnaam om en aanvaardde het als naam voor zijn filosofische stroming: kynisme(honds)/cynisme.
Dyogenes vertoonde zich graag op marktplaatsen waar hij de mensen vaak wist te shockeren door hen te confronteren met hun
wreedheid en hebzucht.
2300 jaar later was de Occupy-beweging
een (kortstondige) manifestatie van de moderne Diogenes. De ton
vervangen door tenten, de marktplaats door het beursplein, de
boodschap hetzelfde. Kennelijk ontbrak de wilskracht en de werkelijke
innerlijke overtuiging om de 'filosofie' ook te werkelijk te leven.
Hoewel Diogenes uit een redelijk welgesteld gezin kwam, verkoos hij om sober en teruggetrokken te leven. Toen Alexander de Grote hem verkondigde 'Zeg me wat je wilt en ik geeft het je.", was het antwoord van Diogenes "Ga uit mijn zon'.
